Τρίτη 8 Μαΐου 2012

Ε-shop Ιατρικών Ειδών ΑΛΠΑΚΟ ΑΕ

Η εταιρεία ΑΛΠΑΚΟ ΑΕ μας πληροφόρησε ότι από 1.4.2012 λειτουργεί e-shop για την προμήθεια επιδεσμικού υλικού για όλες τις κατηγορίες ελκών και τραυμάτων .

Πολύ σύντομα θα προστεθεί και κατηγορία υλικών κολοστομίας / ουρητηροστομίας

Πληροφορίες στο www.alpako.gr

Παρασκευή 20 Απριλίου 2012

Έξοδα εκπαίδευσης / μετεκπαίδευσης προσωπικού και συνεργατών


H  βασική  εταιρεία υλικών κολοστομίας  ΓενικηΧημικων μας ανακοίνωσε ότι θα χορηγήσει στο προσωπικό της  και τους συνεργάτες της  ποσό ίσο με το 50%  των εξόδων εκπαίδευσης / μετεκπαίδευσης  που έχουν σαν αντικείμενο

-          Επιχειρησιακές σπουδές
-          Marketing
-          Ξένες γλώσσες
-          Προγραμματισμός
-          Επικοινωνία
-          Internet
-          Λογιστική
-          Logistics
-          Νοσηλευτική με εξειδίκευση σε θέματα διαχείρισης ελκών και τραυμάτων

Οι ενδιαφερόμενοι  πρέπει να στείλουν αίτηση  στο γραφείο προσωπικού μέχρι τις 30 Ιουνίου 2012

αναγνώστης , απάντηση , Προϊόντων,  Γενική Χημικών   εκπαίδευση  έλκη

Πέμπτη 29 Μαρτίου 2012

NILTAC SPRAY

Στο νοσοκομείο ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ χρησιμοποιούν ένα εδικό σπρέυ το οποίο άμεσα και χωρίς καθόλου πόνο ξεκολλά λευκοπλάστη , τσιρότα, αυτοκόλλητα επιθέματα , στερεωτικά patch καθετήρων κλπ.

Συγκεκριμένα το σπρέυ αυτό λέγεται Niltac και έχει αλλάξει δραστικά την ποιότητα ζωής του μικρού μου ο οποίος κάνει χημειοθεραπείες και έχει καθετήρα Hickmann στο στέρνο , ο οποίος χρήζει αλλαγών patch, που είναι πολύ επίπονες.

Το παιδί μου πονούσε πολύ κατά την αφαίρεση του patch και έκλαιγε.
Με την χρήση του Niltac ο πόνος και το κλάμα σταμάτησαν . Είναι πραγματικά ένα καταπληκτικό προϊόν.

Μήπως ξέρει κανείς που μπορώ να βρω Νiltac σπρέυ

ευχαριστώ πολύ
Ελένη Σκ....

Παρασκευή 24 Φεβρουαρίου 2012

ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΠΟΥ ΕΠΙΒΡΑΔΥΝΟΥΝ ΤΗΝ ΕΠΟΥΛΩΣΗ

Β. ΤΟΠΙΚΟΙ & ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ή ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ
ΠΟΥ ΕΠΙΒΡΑΔΥΝΟΥΝ ή και ΑΝΑΣΤΕΛΛΟΥΝ ΤΗΝ ΕΠΟΥΛΩΣΗ

ΤΟΠΙΚΟΙ
– Βακτηριδιακή επιμόλυνση – λοίμωξη
– Υποξαιμία – ισχαιμία – κάπνισμα
– Ακτινοβολία

ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΟΙ
– Υποθρεψία
– Μεγάλη ηλικία
– Φαρμακολογικοί παράγοντες
– Καρκίνος
– Σακχαρώδης διαβήτης
– Ουραιμία – ίκτερος – ηπατική ανεπάρκεια
– Αλκοολισμός


Βακτηριδιακή επιμόλυνση – λοίμωξη
• Το σώμα διατηρεί μία συμβιωτική σχέση με τα βακτήρια. Το φυσιολογικό στεγνό δέρμα περιέχει περί τα 1.000 βακτήρια/gr ενώ ο σίελος 100.000.000/ml.
• Υπάρχουν όμως τοπικοί φραγμοί παντού, που συνεπικουρούνται και ενισχύονται από το ανοσοποιητικό σύστημα.
• Λοίμωξη επισυμβαίνει, όταν ο αριθμός ή η ισχύς των βακτηρίων υπερβαίνει τις δυνατότητες των κατά τόπους ιστικών αμυντικών μηχανισμών να διατηρήσουν τις σωστές ισορροπίες. Τότε τα βακτήρια, καταβάλλουν τους αμυντικούς μηχανισμούς και πολλαπλασιάζονται ανεξέλεγκτα.
• Οι ιστοί γίνονται πιο ευάλωτοι στις λοιμώξεις εξαιτίας τοπικών (π.χ. μειωμένη αιμάτωση, προηγηθείσα ακτινοβόληση) ή συστηματικών παραγόντων (διαβήτης, AIDS, ουραιμία, καρκίνος).

Υποξαιμία – ισχαιμία – κάπνισμα
Η επαρκής οξυγόνωση των ιστών επιταχύνει τον αερόβιο μεταβολισμό, τη μείωση των βακτηριδίων και την ταχύτητα της επούλωσης. Το αντίθετο αποτέλεσμα προκαλεί η ισχαιμία. Η ισχαιμία συνήθως προκαλείται από συνδυασμό παραγόντων.

Παράγοντες που προκαλούν και/ή συμβάλλουν στην ισχαιμία
Μειωμένη αρτηριακή ροή (π.χ. αρτηριοσκλήρυνση, αποφρακτική αγγειοπάθεια). Μειωμένη φλεβική ροή (φλεβική στάση). Οίδημα ιστών. Ίνωση ιστών.
Κάπνισμα (και τα αυτοκόλλητα νικοτίνης).
Ακτινοβολία, Αγγειίτιδες, Νευροπάθειες ΚΝΣ.
Σακχ. διαβήτης (επιταχύνει την αρτηριοσκλήρωση, προδιαθέτει σε επιμόλυνση).
Πίεση (έλκη από πίεση ή από κατάκληση).

Υποθρεψία
• Η επούλωση είναι αναβολική διεργασία (βλ. σύνθεση κολλαγόνου), άρα χρειάζεται ενέργεια για να λειτουργήσει.
• Λευκωματίνη ορού >3,5 gr/dl δείχνει ικανοποιητικά αποθέματα και θετικό ισοζύγιο αζώτου. Έχει όμως χρόνο ημιζωής 19 ημέρες. Άρα, αργά μειώνεται σε καταβολική, αλλά και αργά αυξάνεται αντίστοιχα σε αναβολική φάση.
• Η βιταμίνη A διεγείρει την ινοπλασία και την επιθηλιοποίηση και αναστρέφει την ανασταλτική δράση της ακτινοβολίας και των γλυκοκορτικοειδών στη φλεγμονώδη φάση της επούλωσης (σε τοπική ή συστηματική χρήση). Προσοχή στην υπερ- δοσολογία, είναι λιποδιαλυτή.
• Η βιταμίνη C είναι απαραίτητη στη σύνθεση του κολλαγόνου. Η έλλειψή της μειώνει και την αντίσταση στις λοιμώξεις.
• Η έλλειψη βιταμίνης D και θειαμίνης συνδυάζονται με εξασθένηση των επουλωτικής διαδικασίας.
• Μεγάλη η αξία των βασικών λιπαρών οξέων και των ιχνοστοιχείων (ψευδάργυρος-Zn, χαλκός-Cu). Δεν έχει όμως αποδειχθεί ότι η υπερ-χορήγηση αυτών, επιταχύνει την επούλωση σε φυσιολογικά άτομα. Τα λιπαρά οξέα εξ άλλου, είναι αναγκαία σε όλες τις φάσεις της κυτταρικής σύνθεσης και αναγέννησης. Η έλλειψή τους είναι εμφανής, κυρίως σε περιοχές με έντονο κυτταρικό πολλαπλασιασμό (π.χ. τραύματα σε διαδικασία επούλωσης, δέρμα, βλεννογόνος γαστρεντερικού σωλήνα)
• Η υποθρεψία μπορεί να αποτελέσει μείζον πρόβλημα σε ηλικιωμένους και εξασθενημένους ασθενείς, καθώς και σε ανοσοκαταστολή ή ανοσοανεπάρκεια, ανεξαρτήτως αιτιολογίας.

Μεγάλη ηλικία
• Η ταχύτητα της επούλωση (κυρίως η φάση της φλεγμονώδους αντίδρασης και του σχηματισμού ουλής) επιβραδύνεται με την πάροδο της ηλικίας και οι ουλές είναι λεπτότερες (οι δε υπερτροφικές ουλές σπάνιες) στους ηλικιωμένους. Στους τελευταίους τα ράμματα πρέπει να αφαιρούνται αργότερα από ότι σε νεότερους ασθενείς.
• Ο συνδυασμός της ηλικίας με άλλους αρνητικούς παράγοντες, μπορεί να δημιουργήσει ελλείμματα στην επούλωση και επιπλοκές τύπου χρόνιων τραυμάτων.

Φαρμακολογικοί παράγοντες
• Χημειοθεραπεία : προκαλεί καταστολή του μυελού των οστών. Σαν συνέπεια, επέρχεται ποιοτικό και ποσοτικό έλλειμμα λεμφοκυττάρων και μονοπύρηνων, εξασθενεί δε και ο κυτταρικός πολλαπλασιασμός κατά τη φλεγμονώδη φάση της επούλωσης. Η διεργασία αυτή είναι αναστρέψιμη μετά τη διακοπή της χημειοθεραπείας.
• Γλυκοκορτικοειδή και μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη (NSAIDs) : αντιφλεγμονώδης και ανοσοκατασταλτική δράση. Εξαρτώμενοι από τα στεροειδή ασθενείς έχουν μειωμένη ισχύ τραύματος ακόμα και μετά την ολοκλήρωση της επούλωσης. Έχουν επίσης λεπτότερο χόριο και είναι επιρρεπείς σε τραυματισμούς. Η δράση τους είναι αναστρέψιμη με χορήγηση βιταμίνης A (αλλά και με τοπική χρήση αυτής σε ανοικτά τραύματα).

Καρκίνος
• Η καρκινική καχεξία (απώλεια βάρους, ανορεξία, καταβολή) λόγω μειωμένης θερμιδικής πρόσληψης και/ή αυξημένης ενεργειακής κατανάλωσης, δρα ανασταλτικά στην επούλωση.
• Αυξημένη ενεργειακή κατανάλωση γίνεται και λόγω δυσλειτουργίας κάποιων μεταβολικών οδών (π.χ. δυσανεξία γλυκόζης, υπερκαταβολισμός πρωτεϊνών).
• Εκλεκτική κατανάλωση βιταμίνης C από ορισμένους νεοπλασματικούς όγκους.

Σακχαρώδης διαβήτης
• Η πιθανότητα μόλυνσης τραύματος σε διαβητικό ασθενή είναι 5/πλάσια από μη διαβητικό, λόγω επηρεασμού της φλεγμονώδους φάσης σε συσχετισμό με την υπεργλυκαιμία.
• Μικροαγγειοπάθεια ιδίως σε ηλικιωμένους ασθενείς.
• Περιφερική νευροπάθεια (έμμεση δράση λόγω αδυναμίας αποφυγής τραυματισμών).
• Σχετικός έλεγχος του προβλήματος με αυστηρή ρύθμιση των επιπέδων του σακχάρου του αίματος.

Ουραιμία – Ίκτερος – Ηπατική Ανεπάρκεια – Αλκοολισμός
• Η ουραιμία επηρεάζει αρνητικά την επούλωση, εν μέρει λόγω της δράσης της ουρίας και εν μέρει λόγω της συνυπάρχουσας υποθρεψίας. Οι συνθήκες βελτιώνονται με τακτική αιμοδιύλυση.
• Επί ηπατικής δυσλειτουργίας και αποφρακτικού ικτέρου, η υπερχολερυθριναιμία, η υπολευκωματιναιμία και η υποπροθρομβιναιμία, επηρεάζουν άμεσα και δυσμενώς την επούλωση.
• Ο αλκοολισμός μειώνει το ρυθμό κυτταρικής ανάπτυξης και σύνθεσης κολλαγόνου.



Γ. ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΙΟΥ ΤΡΑΥΜΑΤΟΣ

Σαν χρόνιο ή άτονο, χαρακτηρίζεται ένα ανοικτό τραύμα – έλκος, που δεν ανταποκρίνεται στη συνήθη συντηρητική αγωγή και παρουσιάζει ελλιπή ή καμία τάση επούλωσης για χρονικό διάστημα πλέον των τριών μηνών (1% του γενικού πληθυσμού, γυναίκες 3:1).

ΕΙΔΙΚΕΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΧΡΟΝΙΩΝ (άτονων) ΕΛΚΩΝ
Έλκη κάτω άκρων (φλεβικά - >70%, αρτηριακά, μικτά).
Διαβητικά έλκη κάτω άκρων (νευροπαθητικά, νευροϊσχαιμικά).
Τροφονευρωτικά.
Τραυματικά.
Χρονίως φλεγμονώδη (συνήθως υποκρύπτουν υποκείμενη οστεομυελίτιδα).
Συνοδά διαφόρων νόσων (φλεγμονώδεις παθήσεις του εντέρου, νόσοι του κολλαγόνου,
λεμφοίδημα, δρεπανοκυτταρική αναιμία, αιμολυτικές αναιμίες, χρήση κορτικοειδών, μετακτινικά).
Έλκη εκ πιέσεως ή εκ κατακλίσεως (πολυπαραγοντικής αιτιολογίας συνήθως).

Σημείωση :
Τα ΝΕΥΡΟΠΑΘΗΤΙΚΑ διαβητικά έλκη, αφορούν την πελματιαία επιφάνεια του ποδιού, είναι ανώδυνα, σχηματίζουν τύλο και ανταποκρίνονται ικανοποιητικά στη συντηρητική αγωγή. Τα άκρα είναι θερμά, με ψηλαφητές σφύξεις και το δέρμα είναι ξηρό με σχάσεις.
Τα ΝΕΥΡΟΪΣΧΑΙΜΙΚΑ, αφορούν την περιφέρεια του ποδιού, είναι επώδυνα, δε σχηματίζουν τύλο και δεν ανταποκρίνονται στη θεραπεία. Αντιμετωπίζονται με αγγειοπλαστική ή by-pass. Τα άκρα είναι ψυχρά χωρίς ψηλαφητές σφύξεις και το δέρμα είναι ατροφικό.


Εκτίμηση ασθενή με άτονο έλκος
• Πρώτη προτεραιότητα η διαφορική διάγνωση μεταξύ ελκών φλεβικής ή άλλης αιτιολογίας (στην πρώτη περίπτωση η πλειοψηφία των ασθενών αντιμετωπίζεται με ελαστική περίδεση ή αντιθρομβωτικές κάλτσες, κάτι που αντενδείκνυται όμως για τα έλκη αρτηριακής αιτιολογίας).
• Ιστορικό (π.χ. εν τω βάθει θρομβοφλεβίτιδες, ύπαρξη κιρσών κάτω άκρων, κατάγματα, διαλείπουσα χωλότητα, σακχαρώδης διαβήτης, νόσοι κολλαγόνου), κλινική εξέταση, αιματολογικές εξετάσεις, βιοψία ανθεκτικών στην αγωγή ελκών (πιθανότητα κακοήθους έλκους του Marjolin).
• Το έλκος από ισχαιμία εντοπίζεται συνήθως στον άκρο πόδα, ενώ σε περίπτωση αγγειίτιδας, συχνότερη εντόπιση είναι στη γαστροκνημία.
• Τα έλκη φλεβικής αιτιολογίας εμφανίζονται συνήθως στην έσω επιφάνεια του μέσου και του κάτω τριτημορίου της κνήμης (θέσεις διατιτραινουσών φλεβών) και χαρακτηρίζονται από την αιμοσφαιρινική διαπότιση του δέρματος και του υποδορίου τριγύρω.
• Το δέρμα είναι περισσότερο ανθεκτικό στην πίεση και κατά συνέπεια στην ισχαιμία, από το υποδόριο λίπος και τους υποκείμενους μύες. Είναι συχνό το φαινόμενο, ένα μικρό δερματικό έλκος εκ πιέσεως ή εκ κατακλίσεως, να υποκρύπτει πολύ μεγαλύτερης έκτασης νέκρωση των υποκείμενων ιστών.


Αντιμετώπιση του έλκους
• Γενικά μέτρα (αντιμετώπιση του πόνου, χειρισμός της υποκείμενης νόσου, βελτίωση γενικής κατάστασης και θρέψης).
• Τοπικά μέτρα (χειρουργικός καθαρισμός, απολίνωση διατιτραινουσών φλεβών κατά περίπτωση, επιλογή κατάλληλου επιθέματος, αντιμετώπιση τοπικής λοίμωξης, ελαστική περίδεση, πρόνοια για πρόληψη υποτροπής).

Χρήση αντιβιοτικών
• Κάθε ανοικτό τραύμα αποικίζεται με βακτηρίδια.
• Η παρουσία μικροοργανισμών είναι απαραίτητη για τη διαδικασία της επούλωσης.
• Συστηματική αντιβίωση χορηγείται μόνο επί ενεργού λοίμωξης (διαπύηση και κυτταρίτιδα – cellulitis των πέριξ ιστών), ή στο διαβητικό πόδι με υψηλό μικροβιακό φορτίο και συνοδό υποκείμενη οστεομυελίτιδα.
• Όχι στη συστηματική αντιβίωση σε ανοικτά τραύματα (αναπτύσσονται ανθεκτικά στελέχη).
• Ναι με επιφυλάξεις στα τοπικά αντιβιοτικά (π.χ. αλοιφές) όχι όμως για χρονικό διάστημα περισσότερο των τριών εβδομάδων.
• Ελκυστική λύση είναι τα επιθέματα διαποτισμένα με άργυρο. Τα ιόντα Ag++ έχουν ενεργό αντιβακτηριδιακή δράση, χωρίς προβλήματα ανάπτυξης αντοχής. Απελευθερώνονται ευθέως ανάλογα με την ποσότητα του εξιδρώματος και την παρουσία βακτηριδίων στο τραύμα.


Κάλυψη ανοικτών τραυμάτων
• Αν δεν υπάρχει μεγάλη ποσότητα νεκρωμένων ιστών, ο καθαρισμός (debridement) του τραύματος δε χρειάζεται να γίνει κατ’ανάγκη χειρουργικά.
• Η έκπλυση με φυσιολογικό όρο (N/S) υπερτερεί άλλων ουσιών, συνήθως ερεθιστικών (π.χ. Η2Ο2, Betadine, κ.ά.).
• Τα περισσότερα τραύματα χρειάζονται ένα κάποιο επίθεμα που να εξασφαλίζει την σωστή θερμοκρασία και υγρασία αλλά και προστασία από επιμόλυνση.
• Υπάρχει κοσμητικό πλεονέκτημα της επούλωσης μέσω αναγέννησης των ιστών, παρά μέσω αποκατάστασης (π.χ. με μόσχευμα ή κρημνό).
• Ο χρυσός κανόνας για ομαλή, γρήγορη και μόνιμη επούλωση, απαιτεί κατάλληλη και σταθερή θερμοκρασία και υγρασία, ισορροπία στεγνού – υγρού και ρύθμιση της παραγωγής του εξιδρώματος.


Επιθέματα τραυμάτων.
Ιστορικές αναφορές από την αρχαία Αίγυπτο (3.000 π.Χ.), Ιπποκράτη «Τραύματα και Έλκη», Γαληνός (160 μ.Χ.), Ρωμαϊκοί χρόνοι, Μεσαιωνικοί χρόνοι.
Τα σύγχρονα επιθέματα, δεν υποκαθιστούν τη χειρουργική αντιμετώπιση ενός έλκους ή τραύματος, αλλά προετοιμάζουν γρηγορότερα την κοίτη εξασφαλίζοντας τις απαραίτητες προϋποθέσεις για σωστή χειρουργική θεραπεία. Διακρίνονται σε πρωτεύοντα (άμεση επαφή με το τραύμα) και σε δευτερεύοντα (που επικαλύπτουν τα πρωτεύοντα).
Το «ιδεώδες» σύγχρονο επίθεμα, πρέπει να είναι απλό, εύχρηστο, ατοξικό, λογικού κόστους, απορροφητικό, μη κολλητικό για να απομακρύνεται ατραυματικά, να διατηρεί σταθερές τις απαιτούμενες για την επούλωση υγρασία & θερμοκρασία, να έχει αντιβακτηριδιακή δράση, να μη χρειάζεται αντικατάσταση πολύ συχνά, να εφαρμόζει εύκολα και ανώδυνα, να διατίθεται σε ποικιλία μεγεθών και να μην εμποδίζει την τοπική υγιεινή του ασθενή.
Κυκλοφορούν περισσότερα από 150 εμπορικά προϊόντα επιθεμάτων για τη φροντίδα των χρονίων τραυμάτων (αλγινικά, υδροκολλοειδή, υδρογέλες, μεμβράνες, αφροί, με διάφορες φαρμακευτικές ουσίες, απορροφητικές σκόνες και/ή παχύρρευστα υλικά).



Υπάρχει πληθώρα υλικών αλλά και παρεμβατικών τεχνικών
για την αντιμετώπιση του χρόνιου τραύματος,
που όμως βρίσκονται υπό αξιολόγηση σε βάθος χρόνου



Αλλοι τρόποι αντιμετώπισης χρόνιων τραυμάτων.
ΦΥΣΙΚΕΣ ΘΕΡΑΠΕΙΕΣ : υπερβαρικό οξυγόνο, lasers, μαγνητική διέγερση, υπέρηχοι, συσκευές συνεχούς αναρρόφησης (VAC), θερμότητα, ανάρροπη θέση και ελαστική περίδεση σκέλους επί φλεβικών ελκών.
ΒΙΟΛΟΓΙΚΕΣ ΘΕΡΑΠΕΙΕΣ : κυτοκίνες, αναστολείς πρωτεασών, αυξητικοί παράγοντες (GF), κολλαγενάσες. Η πρόσφατη χρήση τους, απαιτεί κλινικές μελέτες για να τεκμηριωθεί η αξία τους σε σχέση με το κόστος χρήσης σε βάθος χρόνου. ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΕΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ : καθαρισμός και αφαίρεση νεκρωμάτων (debridement) μέχρι καλά αιματούμενου ιστού, παροχέτευση, αντιμετώπιση τοπικής φλεγμονής και λοίμωξης, επαναγγείωση ιστών, και προετοιμασία – οριοθέτηση της κοίτης του ελλείμματος και προγραμματισμός αποκατάστασης αυτού με βάση την επανορθωτική κλίμακα (σύγκλειση κατά β’ σκοπό, δερματικά μοσχεύματα μερικού ή ολικού πάχους, τοπικοί – απομεμακρυσμένοι - ελεύθεροι μυοαπονευρωτικοί κρημνοί).
Σημείωση : Αν τα έλκη εκ πιέσεως ή εκ κατακλίσεως αφεθούν να κλείσουν κατά β’ σκοπό, εμφανίζουν μεγαλύτερο ποσοστό υποτροπής από ότι αν «κλειστούν» με κάποιο χειρουργικό τρόπο (π.χ. μόσχευμα).

Η σωστή αντιμετώπιση του χρόνιου τραύματος,
απαιτεί την ύπαρξη ομάδας επαγγελματιών υγείας με ευρύ πεδίο εξειδικεύσεων


Πολυδιάστατη – ομαδική προσέγγιση.
ΧΕΙΡΟΥΡΓΟΣ : καθαρισμός (debridement), συρραφή σε β’ χρόνο.
ΠΛΑΣΤΙΚΟΣ ΧΕΙΡΟΥΡΓΟΣ : μοσχεύματα, δημιουργία κρημνών.
ΑΓΓΕΙΟΧΕΙΡΟΥΡΓΟΣ : επαναγγείωση, χειρουργική φλεβών.
ΠΑΘΟΛΟΓΟΣ - ΔΙΑΒΗΤΟΛΟΓΟΣ : διαβητικά έλκη.
ΓΕΡΟΝΤΟΛΟΓΟΣ : ηλικιωμένοι ασθενείς.
ΕΞΕΙΔΙΚΕΥΜΕΝΟΙ ΝΟΣΗΛΕΥΤΕΣ όπως ποδολόγοι (podiatrists)

Τετάρτη 8 Φεβρουαρίου 2012

Στοιχεία – σοκ για το διαβητικό πόδι



Περί τους 3.000 διαβητικούς ασθενείς υποβάλλονται σε ακρωτηριασμό των κάτω άκρων τους κάθε χρόνο στην Ελλάδα, εξαιτίας μιας από τις πλέον συχνές και σοβαρές επιπλοκές της νόσου, η οποία ονομάζεται διαβητικό πόδι, ενώ δεκαπλάσιος αριθμός ασθενών κινδυνεύουν από την επώδυνη ιατρική πράξη. Ωστόσο, επτά στους δέκα ακρωτηριασμούς θα μπορούσαν να αποφευχθούν, κατά τους ειδικούς, με την εφαρμογή μέτρων σωστής πρόληψης. Ο αντίστοιχος αριθμός των ακρωτηριασμών που καταγράφονται παγκοσμίως είναι επίσης σοκαριστικός: το διαβητικό πόδι ευθύνεται για την απώλεια των κάτω άκρων κάποιου συνανθρώπου μας κάθε 30 δευτερόλεπτα σε παγκόσμιο επίπεδο! Ο θλιβερός απολογισμός σε ετήσια βάση είναι 1 εκατ. ακρωτηριασμοί. Τις επισημάνσεις αυτές έκανε μεταξύ άλλων ο κ. Χρήστος Μανές, διευθυντής του Διαβητολογικού Κέντρου του νοσοκομείου «Παπαγεωργίου» στη Θεσσαλονίκη και πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρίας Μελέτης Παθήσεων Διαβητικού Ποδιού (ΕΜΕΔΙΠ), με την ευκαιρία της διοργάνωσης του 3ου Πανελλήνιου Συνεδρίου με Διεθνή Συμμετοχή, από σήμερα Πέμπτη 9 Φεβρουαρίου και μέχρι το Σάββατο 11 Φεβρουαρίου στην Αθήνα (ξενοδοχείο DIVANI CARAVEL). Στο συνέδριο θα συζητηθούν εκτενώς τα προβλήματα του διαβητικού ποδιού και τα μέτρα πρόληψης των περιττών ακρωτηριασμών . Έλκη και γάγγραινες νεκρώνουν τα άκρα «Όσοι πάσχουν από διαβήτη έχουν έως και 40 φορές μεγαλύτερο κίνδυνο να χάσουν ένα κάτω άκρο σε σχέση με τον μη διαβητικό πληθυσμό. Οι βλάβες που οδηγούν στον ακρωτηριασμό του ποδιού ξεκινούν από τα έλκη, τα οποία ωστόσο σπάνια ανησυχούν τους ασθενείς καθώς αυτοί λόγω της υφιστάμενης νευροπάθειας δεν νιώθουν πόνο. Εκτός από τα έλκη των κάτω άκρων στο ίδιο αποτέλεσμα δυστυχώς μπορεί να οδηγήσει και η γάγγραινα, που οφείλεται σε απόφραξη αγγείου» ανέφερε ο κ. Μανές. Υπολογίζεται ότι το 25 % των ατόμων με διαβήτη θα εμφανίσει έλκος στα κάτω άκρα τουλάχιστον μία φορά κατά τη διάρκεια της ζωής του. Αυξημένος κίνδυνος ακρωτηριασμού για το 5% των ελλήνων ασθενώνΣε ό,τι αφορά τη χώρα μας, οι ειδικοί εκτιμούν ότι το 5% των ασθενών με σακχαρώδη διαβήτη εμφανίζουν έλκη κάτω άκρων, γεγονός που σημαίνει ότι 30.000- 40.000 άτομα με διαβήτη διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο ακρωτηριασμού. Ταυτόχρονα, περίπου 120.000 άτομα εμφανίζουν αγγειακά προβλήματα που μπορεί να καταλήξουν σε γάγγραινα των άκρων. Ωστόσο, με την κατάλληλη πρόληψη μπορεί να αποφευχθεί το 60-70% των ακρωτηριασμών και, με αυτό το δεδομένο, καθήκον όλων των σχετικών φορέων αποτελεί ο εντοπισμός των διαβητικών ατόμων που βρίσκονται σε κίνδυνο για ακρωτηριασμό και η ειδική εκπαίδευσή τους για την αποφυγή οποιουδήποτε τραυματισμού.Επώδυνος ο ακρωτηριασμός για τον ασθενή, επαχθές το κόστος για το ΕΣΥΤο κόστος κάθε ακρωτηριασμού κάτω άκρου -κάτω από το γόνατο- ανέρχεται σε περίπου 22.000 ευρώ. Ωστόσο, κάθε ακρωτηριασμός ποδιού έχει δυσανάλογα βαρύ κόστος για το σύστημα δημόσιας υγείας που δεν περιορίζεται στα 22.000 ευρώ της ίδιας της επέμβασης, αλλά εκτοξεύεται στα ύψη από μελλοντικές φροντίδες υγείας περίθαλψης και ασφάλισης των ανάπηρων πλέον διαβητικών ασθενών. Σε ό,τι αφορά τη χώρα μας, υπολογίζεται ότι το ετήσιο κόστος ανά ασθενή με διαβητικό πόδι είναι 6.143 ευρώ. «Με αυτά τα δεδομένα, οι προσπάθειες όλων των εμπλεκομένων - επιστημόνων και φορέων- είναι ανάγκη να στραφούν προς λήψη μέτρων αποφυγής των επιπλοκών του διαβητικού ποδιού και μείωσης των ακρωτηριασμών, καθώς και του τεράστιου οικονομικού και κοινωνικού τους κόστους» επισήμαναν οι επιστήμονες του ΕΜΕΔΙΠ.Ο έλεγχος των ασθενών μειώνει τον κίνδυνο του ακρωτηριασμούΓια την πρόληψη των ακρωτηριασμών κάτω άκρων οι ειδικοί συνιστούν στους διαβητικούς να ελέγχουν καθημερινά τα πόδια τους (ύποπτη θεωρείται η εμφάνιση μπλε χρώματος στο δέρμα), να μην περπατούν ξυπόλητοι, να κάνουν τακτικά έλεγχο των άκρων για νευροπάθεια, να μη φορούν στενά υποδήματα και να μη χρησιμοποιούν θερμοφόρες για να ζεστάνουν τα κρύα πόδια τους ( υπάρχει κίνδυνος εγκαύματος). «Εφόσον κάθε άτομο με σακχαρώδη διαβήτη ελέγχει κάθε μέρα τα πόδια του για τυχόν έλκη ή αλλαγή του χρώματος (προς το σκούρο) και αναφέρεται αμέσως στον ιατρό του, η έγκαιρη αντιμετώπιση μπορεί να απαλλάξει το άτομο από τον κίνδυνο του ακρωτηριασμού» τόνισε ο κ. Μανές, επισημαίνοντας βεβαίως πως πόδια που ελέγχονται καθημερινά δεν εμφανίζουν σοβαρά προβλήματα, ή και αν ακόμα εμφανίσουν, έχουν πολλές πιθανότητες για πλήρη θεραπεία

Δευτέρα 30 Ιανουαρίου 2012

καλη συμπεριφορα υπαλληλων σας

χάρις στο άρθρο που δημοσιεύθηκε στο ιστολόγιο σας και την καλή συμπεριφορά της εταρει
ίας Γενικη Χημικων ελαχιστοποιήθηκε ο χρόνος θεραπείας της μητέρας μου - αναγνώστης

Πέμπτη 26 Ιανουαρίου 2012

Θεραπεία τραυμάτων με Αρνητική Πίεση.

Τα τελευταία χρόνια, η θεραπεία τραυμάτων με αρνητική πίεση (NPWT) έχει προκαλέσει επανάσταση όσον αφορά τον τρόπο με τον οποίο οι κλινικοί γιατροί αντιμετωπίζουν μια ευρεία γκάμα τραυμάτων. Δες www.gcp.gr
Το NPWT είναι μια μηχανική θεραπεία αντιμετώπισης των τραυμάτων η οποία χρησιμοποιεί ελεγχόμενη αρνητική πίεση προκειμένου να βοηθήσει και να επιταχύνει την επούλωση των τραυμάτων. Η εφαρμογή του NPWT σε τραύματα, χρονολογείται από τις αρχές του 1950 όταν χρησιμοποιήθηκε επιτυχώς για την αντιμετώπιση του εξιδρώματος και την επιτάχυνση της επούλωσης τραυμάτων.2,3. Ρώσοι κλινικοί γιατροί εξέδωσαν τα αποτελέσματα επιτυχούς αντιμετώπισης τραυμάτων με NPWT κατά τις δεκαετίες του 1980 και 1990.4,5,6,7. O Chariker κ.α. εξέδωσε μια διατριβή το 1989 πάνω στην αποτελεσματική αντιμετώπιση τους με κλειστή απορροφητική παροχέτευση εγκρίσεων του τραυματος8 και αυτή η τεχνική έχει υιοθετηθεί ευρέως στην εφαρμογή το NPWT.Η τεχνική που βασίζεται στην επίδεση με γάζα, όπως περιγράφεται από τον Chariker κ.α., εμπεριέχει την εφαρμογή μιας αντιμικροβιακής γάζας που έχει πρώτα υγρανθεί καθώς και έναν καθετήρα από σιλικόνη στο τραύμα. Κατόπιν το τραύμα καλύπτεται με μια διάφανη μεμβράνη, διασφαλίζοντας με αυτό τον τρόπο την διατήρηση ενός περιβάλλοντος με ένα αεροστεγές κλείσιμο καθώς και μια υγρή επούλωση του τραύματος. Η αντιμικροβιακή γάζα έχει εμποτιστεί με πολυεξαμεθυλενοδιγουανιδίνη (PHMB) και αυτός ο συνδυασμός έχει χρησιμοποιηθεί ως θεραπευτικό μέσο για τραύματα εδώ και πολλά χρόνια. Η γάζα στην εφαρμογή NPWT χρησιμοποιείται για να γεμίσει το κενό έτσι ώστε να διευκολύνει την αποστράγγιση του τραύματος την στιγμή που το PHMB έχει μια αντιμικροβιακή δράση. Στην συνέχεια, ο καθετήρας συνδέεται με ένα δοχείο και μια αναρροφητική αντλία όπου ρυθμίζεται η πίεση. Μόλις καθοριστεί η ενδεδειγμένη πίεση, η αρνητική πίεση μεταδίδεται στο τραύμα. Χρησιμοποιώντας αυτή την τεχνική, οι ρυθμίσεις πίεσης καθορίζονται συνήθως ανάμεσα στα -60 και -80mmHg.Η έκθεση τραυμάτων σε NPWT έχει μελετηθεί για τουλάχιστον μισό αιώνα, αλλά η οριοθέτηση της έντασης της πίεσης, της διαρκείας της θεραπείας καθώς και τα διαλλείματα μεταξύ των θεραπειών είναι ακόμα υπό συζήτηση. Το 2001 ο Morykwas κ.α. 9 έδειξε ότι η μικρο-αγγειακή πίεση της ροής του αίματος αυξήθηκε πέραν των αναφορικών τιμών με αρνητικές πιέσεις των -125mmHg. Βάσει αυτού του αποτελέσματος, το NPWT στα -125mmHg έγινε η πιο διαδεδομένη ρύθμιση. Ωστόσο, πριν από την μελέτη αυτή, οι Ρώσοι γιατροί συμπέραναν ότι προκειμένου να αποφευχθεί ζημιά στους ιστούς, οι πιέσεις στα ενεργά συστήματα αποστράγγισης δεν θα πρέπει να υπερβαίνουν τα -80mmHg και ότι μικρότερες πιέσεις έκαναν λιγότερο πιθανό το ενδεχόμενο εμφάνισης μετεγχειρητικής αιμορραγίας. Το 2004 εκδόθηκε μια σουηδική μελέτη από τον Wackefors κ.α. στην οποία παρατηρήθηκε η μικρό-αγγειακή ροή του αίματος σε τραύματα χοίρων κατά την εφαρμογή του NPWT η οποία κυμαινόταν ανάμεσα στα -125mmHg και στα -200mmHg. Βασιζόμενοι στα ευρήματα τους, συμπέραναν ότι όταν αντιμετωπίζουν σκληρό ιστό όπως μυς, μια αρνητική πίεση των -100mmHg μπορεί να είναι λογική. Όταν έχουν να αντιμετωπίσουν μαλακότερους ιστούς όπως λίπος και υποδόριο ιστό, οι οποίοι είναι και πιο ευάλωτοι στην υπό-έγχυση, η εφαρμογή μιας χαμηλότερης αρνητικής πίεσης, όπως -75mmHg μπορεί να είναι πιο ευεργετική. Η τεχνική επίδεσης Chariker-Jeter τοποθετεί τον καθετήρα στο κάτω μέρος του τραύματος έτσι ώστε να μπορείτε να χρησιμοποιήσετε χαμηλότερες πιέσεις. Η τεχνική με βάση τον αφρό πρέπει να χρησιμοποιεί υψηλότερες πιέσεις καθώς η αρνητική πίεση ελκύεται από το πάνω μέρος της επίδεσης και όχι από το κάτω μέρος του τραύματος. Μπορεί να ισχυριστούν ότι η πίεση είναι στα 125 mmHg, αλλά όχι στο κάτω μέρος του τραύματος, ότι η πίεση ρυθμίζεται από το από το πάνω μέρος του τραύματος και εκεί ενδέχεται να είναι 125mmHg. Στο κάτω μέρους του τραύματος είναι πιθανόν να είναι πολύ μικρότερη. Η τεχνική που βασίζεται τον αφρό πρέπει να τραβήξει το εξίδρωμα από την βάση του τραύματος μέσω του αφρού και να το βγάλει από την σωλήνωση στο πάνω μέρος. Αυτός είναι ένας ακόμη λόγος για τον οποίο η τεχνική αυτή χρησιμοποιεί μεγαλύτερες πιέσεις.Περισσότερα στο www.alpako.gr

Πέμπτη 5 Ιανουαρίου 2012

Αθηροσκλήρυνση

Τι είναι η αθηροσκλήρυνση;
Η αθηροσκλήρυνση είναι μία πάθηση των αρτηριών κατά την οποία λιπώδες υλικό εναποτίθεται στον αυλό τους προκαλώντας στένωσή του, σημαντική μείωση της ικανότητας τους να διατείνονται και τελικά δυσχέρεια στη ροή του αίματος.
Ποια είναι ακριβώς η φύση της βλάβης στα αγγεία;
Λίπος από την πέψη των τροφών, χοληστερόλη και άλλες ουσίες προσκολλώνται στο τοίχωμα των αρτηριών. Οι μεγαλύτερες συναθροίσεις των υλικών αυτών ονομάζονται αθηρώματα ή αθηρωματικές πλάκες. Σταδιακά στις συναθροίσεις αυτές εναποτίθενται άλατα ασβεστίου. Σε μεταγενέστερα στάδια, οι αθηρωματικές πλάκες γίνονται σκληρές, προκαλώντας μείωση της ελαστικότητας των αρτηριών. Ταυτόχρονα, λόγω του ότι οι πλάκες προβάλλουν μέσα στον αυλό των αρτηριών, διαταράσσουν την ομαλή ροή του αίματος. Πολύ συχνά αναπτύσσονται θρόμβοι στο αίμα και η παροχή του αίματος στα όργανα που βρίσκονται οι αρτηρίες ελαττώνεται κατά πολύ.
Πώς μπορώ να καταλάβω ότι πάσχω από αθηροσκλήρυνση;
Η αθηροσκλήρυνση δεν προκαλεί κάποια ιδιαίτερα συμπτώματα μέχρι να παρατηρηθούν επιπλοκές της. Αυτές παρατηρούνται σε όργανα η αιματική ροή των οποίων μειώνεται κατά πολύ. Έτσι, στην καρδιά η αθηροσκλήρυνση προκαλεί συμπτώματα στηθάγχης, πόνου στο στήθος που είναι γνωστή και ως στεφανιαία νόσος. Συχνά παρατηρούνται επίσης αγγειακά εγκεφαλικά επεισόδια λόγω της διαταραχής της παροχής αίματος στον εγκέφαλο, καθώς και προβλήματα με τη βάδιση λόγω της σταδιακής απόφραξης των αρτηριών στα πόδια.
Υπάρχουν κάποιες εξετάσεις που δείχνουν την κατάσταση στην οποία βρίσκονται τα αγγεία μου;
Ο ειδικός αγγειολόγος είναι σε θέση, ακούγοντας με το στηθοσκόπιό του εκεί όπου βρίσκονται κάποια μεγάλα αγγεία, όπως οι καρωτίδες αρτηρίες στον τράχηλο, να διαπιστώσει εάν αυτές είναι στενωμένες ή όχι. Στην περίπτωση στένωσης ακούγεται ένα χαρακτηριστικό φύσημα που παράγεται από τη δυσχερή ροή του αίματος. Η επιβεβαίωση γίνεται με τη διενέργεια υπερηχογραφικών εξετάσεων των αγγείων που δείχνουν τις όποιες αλλοιώσεις στον αυλό των αρτηριών, καθώς και τις διαταραχές της ροής του αίματος.
Τι προκαλεί την αθηροσκλήρυνση και πώς μπορώ να την αποφύγω;
Οι κύριοι παράγοντες που προκαλούν την αθηροσκλήρυνση είναι η διατροφή με πολλά λιπαρά και τροφές πλούσιες σε χοληστερόλη, καθώς και συνυπάρχουσες παθήσεις όπως η υπέρταση και ο διαβήτης. Σημαντικό ρόλο παίζουν βέβαια το κάπνισμα και η παχυσαρκία. Η σωστή και ισορροπημένη διατροφή, σε συνδυασμό με άσκηση και σωστή αντιμετώπιση παθήσεων που συνυπάρχουν, επιβραδύνει την εξέλιξη της νόσου.